Aan verdachte is tenlastegelegd dat hij een ander opzettelijk zwaar lichamelijk letsel heeft toegebracht. Het slachtoffer liep een gebroken arm op. Verdachte zou het slachtoffer meerdere malen hebben geslagen, geduwd in het gezicht en geschopt tegen het lichaam waardoor het slachtoffer tegen een bankje aanviel en vervolgens meerdere malen hebben getrapt tegen de arm van het slachtoffer.
Om tot een bewezenverklaring van zware mishandeling te komen is het van belang dat vaststaat dat de verdachte de bedoeling had om aan het slachtoffer zwaar lichamelijk letsel toe te brengen. Hier speelt het opzetvereiste.
De advocaat van verdachte stelt zich op het standpunt dat verdachte vrijgesproken moet worden van zware mishandeling omdat er geen sprake is van opzet op zwaar lichamelijk letsel. De raadsman voert hierbij aan dat uit de bewijsmiddelen niet kan worden afgeleid dat zijn cliënt het slachtoffer daadwerkelijk heeft geschopt, of dat door het schoppen zwaar letsel (armbreuk) is ontstaan. Volgens de advocaat van verdachte heeft de verdachte het slachtoffer van zich afgeduwd waarna het slachtoffer ongelukkig terecht is gekomen en als gevolg hiervan een armbreuk op heeft gelopen. Door deze omstandigheden stelt de verdediging zich op het standpunt dat verdachte geen opzet heeft gehad om aan het slachtoffer zwaar lichamelijk letsel toe te brengen. Daarnaast voert de verdediging aan dat bij een breuk in de onderarm niet zomaar gesproken kan worden van zwaar lichamelijk letsel. Een gegeven dat wel vereist is om van zware mishandeling te kunnen spreken. De advocaat van verdachte zet in op vrijspraak van zware mishandeling.
Volgens het Hof is er echter wel sprake van zwaar lichamelijk letsel bij een breuk in de onderarm. Er is immers sprake van een botfractuur waarbij operatief ingrijpen noodzakelijk was. In de arm van het slachtoffer is een plaat met schroeven geplaatst, waardoor zij nog steeds last heeft van haar arm en belemmerd is in haar werk.
Vervolgens gaat het Hof mee in het verweer van de advocaat van verdachte dat niet wettig en overtuigend bewezen is dat de verdachte aangeefster tegen haar arm heeft geschopt. Hoewel het slachtoffer dit verklaard heeft, blijkt dit niet uit de bewijsmiddelen. Uit de bewijsmiddelen blijkt volgens het Hof wel, dat verdachte het slachtoffer hard heeft geduwd waardoor het slachtoffer tegen een bankje is gevallen. Toch is er dan volgens het Hof niet meteen sprake van opzet op zwaar lichamelijk letsel. Het Hof kijkt hierbij naar algemene ervaringsregels. Naar algemene ervaringsregels roept een harde duw tegen het lichaam in beginsel niet een aanmerkelijke kans in het leven op het ontstaan van zwaar lichamelijk letsel. Er is in deze zaak geen enkele aanwijzing dat de verdachte bewust is geweest van de mogelijkheid dat zijn duw tegen het slachtoffer een gebroken arm of een andere vorm van zwaar lichamelijk letsel teweeg zou kunnen brengen. Van een bewuste aanvaarding van die kans op het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel is dan ook geen sprake geweest volgens het Hof.
Het Hof acht niet bewezen dat er bij verdachte sprake is geweest van opzet om aan het slachtoffer zwaar lichamelijk letsel toe te brengen en er volgt vrijspraak van zware mishandeling en poging zware mishandeling.
De strafrecht advocaat van verdachte heeft in deze zaak een geslaagd opzet verweer gevoerd. Doordat de raadsman aan heeft gevoerd dat er geen sprake is van opzet op zwaar lichamelijk letsel, komt het Hof tot het oordeel dat verdachte moet worden vrijgesproken van (poging) zware mishandeling. Als u verdacht wordt van (poging) zware mishandeling, schakel dan een ervaren strafrechtadvocaat in door vrijblijvend contact met ons op te nemen.
Bron: ECLI:NL:GHAMS:2021:3192